Indrukwekkend slotakkoord voor het Groot Nicolaaskoor

Afgelopen zondag vierde het GrootNicolaaskoor haar 60-jarig jubileum. Het koor en het
bestuur hadden gekozen voor een stuk dat al vaak op het programma had gestaan, n.l. de
Messiah van G.F. Händel. Een mooier werk in deze tijd naar Kerstmis toe is eigenlijk
nauwelijks denkbaar. Het werd een schitterende uitvoering, waar alles op zijn plek viel:
prachtige muziek, geweldig uitgevoerd en in een schitterende ambiance, n.l. de
Nicolaaskerk. De kerk was tot de laatste plaats bezet en dat zorgde voor een prettige
demping van de rijke akoestiek, zoals voorzitster Inge Tacke al in haar inleidende tekst
aanhaalde.
Het koor had een mooi solistenkwartet geëngageerd dat prachtige bijdragen leverde. Zo
hoorden we Elsbeth Gerritsen in O thou that tellest good tidings to Zion. De bas Kees Jan de
Koningzong zong o.a. de beroemde aria The trumpet shall sound en Harry van Berne
hoorden we in Behold and see. Marjon Strijk was present in het drieluikje Rejoice, Then shall
the eyes of the blind en He shall feed his flock.
Het kloppend hart van het concert was barokorkest Eik en Linde uit Amsterdam, dat samen
met de altijd accuraat spelende organist Michiel Mirck zorgde voor een prachtige
continuïteit.
Wat het concert zo bijzonder maakte was het feit dat alles in harmonie ging. De mooie
dynamiek van Eik en Linde matchte, samen met het kistorgel, perfect met de solisten en het
koor, iets wat met modern instrumentarium moeilijk te doen zou zijn geweest. Dit,
gekoppeld aan een ontspannen, maar zeer duidelijk dirigerende Paul Mirck leverde mooie
homogeniteit op. Paul heeft met veel geduld en aandacht voor details een geheel eigen
stempel gedrukt op het musiceren, meer dan zijn voorgangers. Hij heeft maar liefst 28 jaar
het koor geleid. Samen met ongeveer 15 gastzangers leidde hij het GNK naar de hoogvlakten
van de koorzang. Alles was zuiver en ritmisch. Vooral het virtuoze All we like sheep have
gone astray en het slotkoor waren imposant.
Over het ontstaan van het koor stonden enkele onjuistheden in het programmaboekje. Het
koor komt helemaal niet voort uit de Nicolaaskerk, maar werd in september 1962 opgericht,
als concertkoor, door een aantal muziekminnende Baarnaars die vonden dat de muzikale
atmosfeer in Baarn rijp was voor een nieuw koor. Als dirigent werd aangetrokken Kees de
Wijs, die tot dat moment een onbekende was in Baarn. Het koor heette toen “Viva la
musica”. Toen Kees in december 1964 benoemd werd aan de Nicolaaskerk, heeft het nog tot
1967 geduurd totdat Viva la musica en Cantate Domino fuseerden. Vanaf dat moment koos
men voor de ietwat onhandige naam GrootNicolaaskoor, dit ter onderscheiding van het
kerkkoor. Deze situatie heeft geduurd tot 1991.
Een koor is een levend organisme van allemaal verschillende mensen, waar iedereen een
plek vindt. Als er dan gezongen gaat worden staan opeens alle neuzen dezelfde kant op.
Toch hebben al deze mensen nog iets anders gemeenschappelijk, n.l. de leeftijd. Dit
gecombineerd met het teruglopen van het ledental tijdens de coronasituatie en het vertrek
van Paul heeft ertoe geleid dat het koor zichzelf opheft ... Het zij zo.

De herinneringen aan het koor zullen nog lang blijven voortbestaan, niet in de laatste plaats
door de eclatante apotheose waarmee het koor deze 60 jaar heeft afgesloten.

Baarnsche Courant, 21 december 2022
Willem Vonk

Indrukwekkend herdenkingsconcert Groot Nicolaaskoor

Het concert van het Groot Nicolaaskoor van afgelopen woensdag was gedrenkt in geschiedenis. Het
sloot aan op de Dodenherdenking van 4 mei, overigens voor het eerst na drie jaar, en Burgemeester
en Wethouders wandelden als gewoonlijk na de kransleggingen op het Stationsplein naar de
Paaskerk. Daar begon het concert met een korte presentatie van koorlid Willemien Witte, die de
Baarnaar Jan Overeem herdacht. Zij las een huiveringwekkend ooggetuigenverslag voor van een 13-
jarige jongen die de executie van Jan Overeem in januari 1945 had aanschouwd. Overeem werkte in
het verzet en was op heterdaad betrapt bij het drukken van illegale kranten. Op 27-jarige leeftijd werd
hij geliquideerd. Hij liet twee jonge dochtertjes achter. Beide dochters, en nog meer familie, waren
aanwezig in de Paaskerk; een van hen bleek bovendien jaren lid geweest te zijn van het koor. De
geschiedenis kwam zo tot leven.
Het overgrote deel van de avond werd gevuld met werk van Franz Liszt. Eerst een kort instrumentaal
Ave Maria, gespeeld door pianist Willem Vonk (wiens vader nog een van de oprichters van het Groot
Nicolaaskoor was). Daarna een Ave Maria door het koor. De tweede helft van de avond werd besteed
aan Liszts langere koorwerk Via Crucis. Liszt is een heel bijzondere componist. Wereldberoemd
geworden in de negentiende eeuw als pianovirtuoos en schepper van werken die zijn virtuositeit
benadrukten, veranderde hij tijdens zijn latere leven in een moderne componist, die zijn leven en
werken aan het geloof wijdde en daarom kale, naakte en in zijn eenvoud rauwe muziek schreef. Het is
geen makkelijke muziek voor de luisteraar, het vereist grote concentratie, maar wie die kan opbrengen
wordt beloond met een gevoel het leed van Jezus op zijn weg naar het kruis, de Via Crucis van de
titel, een beetje mee te kunnen voelen.
Het koor leverde een geweldige prestatie. De zangers zongen met overgave, als een eenheid, en de
inzetten, zo hoorbaar bij deze kwetsbare muziek, waren over het algemeen spatgelijk. Het koor had
zich ingeleefd in de teksten en bracht die met veel dynamiek. Alle aandacht lag bij Paul Mirck, de
dirigent, die het koor met passie leidde. De mannen zongen het “Crucifige” als een vernietigend
oordeel. De alten konden iets meer vocale présence gebruiken, de sopranen waren standvastig. Alle
dames ontroerden in de drie Stabat Maters.
Buiten Liszt bracht het koor nog twee a capella verrassingen: een stemmig Stabat Mater van de
Hongaar Zoltán Kodály en een geneuriede versie van het Largo uit de negende symfonie van Antonin
Dvořák. Dit stuk kreeg grote bekendheid tijdens de eerste covidlockdown, toen het Omroepkoor het op
Youtube zette als inspiratie voor koren om te blijven zingen. Dit is nu eens recente geschiedenis. Maar
er is ook een link met de Tweede Wereldoorlog. In een Japans gevangenkamp in Indonesië schreven
twee dames deze a capella versie om de moed erin te houden. Zij hadden geen instrumenten, dus het
moest uit het hoofd en zonder tekst. Daarom zong het koor het nu bij deze oorlogsherdenking. Het
stuk moet vele uren aan oefening hebben gevergd, want zonder tekst is het duivels moeilijk om te
fraseren en zonder begeleiding is het haast onmogelijk om niet een klein beetje te zakken. Dat lukte
wonderwel.
De enige vocale solist, bas-bariton Remmert Velthuis, draagt een lange muzikale Baarnse
geschiedenis met zich mee. Zoon van Kees en Martie Velthuis, decennia lang het hart van het
plaatselijke muziekleven, begon Remmert als popmuzikant, als drummer van het landelijk
gerenommeerde Taxi to the Ocean, en gitarist en bassist van diverse andere bands. Hij gaf Jelte
Tuinstra, later Jett Rebel, les op de basgitaar! (Jelte was een uitmuntende leerling.) Later
concentreerde Remmert zich op klassiek, en als solist zong hij al diverse malen met het Groot
Nicolaaskoor. Hij versterkte ook steeds de bassectie. Zijn stem ontwikkelde zich en kreeg een volle,
heldere en sonore klassieke klank. Moeiteloos vulde hij de kerk. Jezus’ smeekbede tot zijn vader,
“Waarom hebt gij mij verlaten?”, zijn overgave en zijn einde in het “Consummatum est” kwamen
ontroerend naar voren in Remmerts vertolking. En het heel kleine hapertje op zijn stem maakte de
kwetsbaarheid van zijn woorden zelfs nog indrukwekkender.
Pianist Willem Vonk speelde een heldere en krachtige begeleiding. Hij was ook solist bij het
openingsstuk Ave Maria en maar liefst vier solostukken in het Via Crucis. Willem is een bekend
Baarns organist en soms is dat te horen als zijn pianospel iets te veel aan dynamiek ontbeert om het
mystieke element van het stuk uitdrukking te geven. De akoestiek van de Paaskerk droeg zijn
pianoklank misschien ook niet altijd goed. Al met al toch een uitstekende prestatie.

Ten slotte was dit concert om een heel andere reden ook geschiedenis. Het was de laatste keer dat
het Groot Nicolaaskoor het 4 mei-concert uitvoerde. Het koor stopt aan het eind van dit jaar. Paul
Mirck, al 27 jaar de inspirerende dirigent, gaat met pensioen. Het koor werd kleiner en ziet geen
muzikale toekomst meer. Hiermee verdwijnt een Baarns muzikaal instituut. Menig koorlid denkt met
weemoed aan tientallen jaren herdenkingsconcert op 4 mei en 60 jaar kerstconcert in december. Het
is jammer. Op 18 december brengen zij nog een feestelijke laatste uitvoering, Händels Messiah, en
dan is het afgelopen. Het zangplezier zal er dan nog eenmaal van afspatten, zoals het gelukkig ook op
deze vierde mei deed.

Baarnsche Courant, 9 mei 2022
Rudy Meijer

Kerstconcert Groot Nicolaaskoor

Twee jaar was het geleden dat het Groot Nicolaaskoor voor het laatst optrad, bij het concert in december 2019, gehouden ter gelegenheid van het 25-jarig dirigentenjubileum van Paul Mirck. De coronacrisis gooide daarna roet in het eten. In augustus dit jaar konden de repetities worden hervat en ging het koor zich voorbereiden op het kerstconcert dat op 18 december in de Pauluskerk werd gegeven. Het was precies op tijd; de lockdown die op 19 december inging, zou roet in het eten hebben gegooid.

Koor en dirigent hebben kans gezien in relatief korte tijd een programma in te studeren met ‘muziek van aankondiging en geboorte’ met repertoire dat strekte van het vroege Ambrosiaans tot de 21^e eeuw. Dat mag een heuse prestatie worden genoemd. Hoofdaccent lag daarbij op de periode van de Renaissance en Barok. De vlag van het programma dekte de lading grotendeels. Alleen Adoramus Te en O Bone Jesu, respectievelijk van de Renaissance-componisten Rosselli  en Ingegneri, zou men eerder in een programma met Passiemuziek aantreffen. De bezoekers van het concert kregen een  mooi verzorgd, uitgebreid programmaboek, met teksten, toelichtingen en cv’s van de uitvoerenden.

Het programma begon direct heel sterk door verschillende versies van de Ambrosiaanse hyme Veni Redemptor Gentium, door Luther bewerkt tot Nun komm’ der Heiden Heiland, naast elkaar te zetten. De toon werd gezet door organist Michiel Mirck met een bewerking van de Lutherse versie van Johann Pachelbel, waarbij de heldere registraties opvielen. Door daarna de Ambrosiaanse versie te zingen, direct gevolgd door de Lutherse (in een zetting van Hans Leo Hassler) kreeg de luisteraar een goed beeld hoe het koraal zich in de 16^e eeuw heeft ontwikkeld.

Daarna volgde een blok met muziek uit de late Middeleeuwen en de Renaissance. De anonieme 14^e-eeuwse Sequence for the Virgin Mary deed daarbij qua sfeer denken aan andere laatmiddeleeuwse carols als There is no Rose, of Angelus ad Virginem. De uitvoering van twee motetten van Hans Leo Hassler, Dixit Maria en Cantate Domino sprongen er in dit blok uit. Doordat er in de uitvoering was gekozen voor ondersteunende continuo-begeleiding door Saskia van der Wel (cello) en Michiel Mirck (orgel) was er ruimte voor vaart en expressie.

Het instrumentaal intermezzo was een bijzonderheid. Het betrof namelijk niets minder dan de première van Music to Turn Down Haunting Voices voor gitaar en blokfluit, gecomponeerd door Jim ten Boske. De componist bespeelde de gitaar en dirigent Paul Mirck de blokfluit. De muziek, geschreven in een gematigd modern idioom, ademde de sfeer van (Engelse) volksmuziek. Van de totaal zes korte stukken ademden de eerste vier een vrij dromerige sfeer. Het vijfde stuk was, in contrast daarmee, veel puntiger in ritme en melodie. Het zesde stuk vormde een contrast in zichzelf: het begon met staccato-spel, terwijl de slotpassage veel meer gebonden was.

Het programmasegment dat daarna volgde bestond uit drie carols uit de eerste helft van de 20^e eeuw. De twee carols van Peter Warlock, Bethlehem Down  en Come to Bethlehem zijn geschreven voor koor a capella. Desalniettemin werden ze op het orgel begeleid. Daardoor bleef het koor goed op toon. Wel was het tempo vrij strak gehouden; vaak hoort men in de uitvoering van deze werken meer rubato dan tijdens dit concert het geval was. De carol In the bleak midwinter klonk tijdens het concert niet in de toonzetting van Gustav Holst, maar van Harold Darke. Darke schreef deze compositie tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen hij vervangend koorleider was in King’s College Cambridge.

Het slot van het programma bestond uit twee grootschaliger werken uit de barokperiode van Marc-Antoine Charpentier en Henry Purcell. Van Purcell klonk diens Evening Service in g minor. De componist maakt daarin onderscheid tussen passages voor het gehele koor en gedeelten voor solopartijen, die dan een soort contrasterend ‘klein koor’ vormen. Dat onderscheid werd tijdens de uitvoering van 18 december niet gemaakt; de composities werd in zijn geheel door het hele koor gezongen. Met veel overtuiging en musiceervreugde van koor, dirigent en organist (die het orkest verving) werd de Messe de Minuit pour Noël van Charpentier – met weglating van het Credo - ten gehore gebracht. Charpentier, als componist voor bekend van het Te Deum, waarvan de Prélude bekend is geworden als de ‘Eurovisiemars’, verwerkte in deze mis niet minder dan tien  Noëls. Wat voor Engeland de Christmas Carol is, is voor Frankrijk de Noël. Deze (volks)kerstliederen waren in de 17^e en 18^e eeuw zo populair dat componisten er veel bewerkingen van maakten. De mis van Charpentier kunnen we ook in dit licht zien. Zoals in de toelichting te lezen viel, was niet iedereen daar blij mee. De Parijse kerstnachtmissen bracht drommen mensen op de been om de Noëls te horen. In de tweede helft de 18^e eeuw werd het de aartsbisschop van Parijs te gortig. Hij verbood organist Claude Balbastre, die aan de Notre Dame was verbonden, zijn Noëls nog langer te spelen.

Het Groot Nicolaaskoor mag terugzien op een geslaagd concert, dat vanwege de avondlockdown naar de middag moest worden verschoven, en vanwege de maatregelen door een beperkt aantal mensen kon worden bijgewoond. Hopelijk kan het koor zijn repetities spoedig weer vervolgen, want in 2022 viert het koor zijn 60-jarig bestaan. En daarbij behoort uiteraard een jubileumconcert. 

Baarnsche Courant, 24 december 2022
Hendrik Jan de Bie

Mooi jubileumconcert door Groot Nicolaaskoor

Zondag j.l. vond in de Nicolaaskerk het najaarsconcert plaats van het Groot Nicolaaskoor. Het concert stond in het teken van het feit dat Paul Mirck 25 jaar aan het koor verbonden is en zijn vijftigste concert dirigeerde. Omdat het Paul zijn jubileum was heeft hij ook een programma gemaakt met stukken die hem erg na aan het hart liggen. In dit geval dus stukken van de familie Bach.

Het concert werd geopend met twee motetten van Johann Michael Bach, een ver familielid van Johann Sebastian en vader van diens eerste echtgenote Maria Barbara. Het stel trouwde op 22 jarige leeftijd. De betreffende stukken zijn geschreven op zeer vrome teksten en hadden als ondersteuning alleen de continuogroep: cello, contrabas en orgel. Deze stukken werden gevolgd door het motet Jesu meine Freude van Johann Sebastian Bach; ook in dit geval alleen ondersteund door de continuogroep. Het koor zong mooi en liet de spankracht in de muzikale lijnen goed horen.
Na deze motetten was er een korte pauze in het programma, waarin barokorkest Eik en Linde zijn plaats innam op het podium om deel te nemen aan de hoofdmoot van het programma het Magnificat van J. S. Bach. Hier voelde het koor zich in veilige haven en zong met veel gevoel voor ritmische accenten en was heel goed te verstaan.

De solisten in het stuk waren Marjon Strijk, sopraan, de alt Eske Tibben, tenor Harry van Berne en de bas Kees Jan de Koning. Met name Eske Tibben viel op door haar duidelijke voordracht en gevoel voor de dramatiek in de tekst.
Barokorkest Eik en Linde speelde geweldig en was voor deze gelegenheid op volle sterkte inclusief blazers en pauken.

Na het concert werd Paul Mirck toegesproken door voorzitter André den Bak en kreeg hij een sculpture aangeboden ter gelegenheid van zijn jubileum.Het concert mag als zeer geslaagd gekwalificeerd worden vanwege de inhoud van het gebodene, maar ook vanwege de enorme opkomst. De kerk was nagenoeg volledig gevuld.

Baarnsche Courant, 11 december 2019
Willem Vonk

Concert Groot Nicolaaskoor mooie traditie

Zaterdag j.l. herdacht Baarn de gevallenen van de Tweede Wereldoorlog. Een mooie traditie is om ieder jaar in aansluiting op de Stille Tocht een concert te organiseren. Sinds jaar en dag is het Groot Nicolaaskoor de vereniging die dit voor zijn rekening neemt. Dit jaar mochten wij getuige zijn van “Die sieben letzten Worte” van Joseph Haydn. Begonnen als orkestwerk, zonder het tweede orkest tussenspel en de aardbeving tot slot, ontstond de versie voor strijkkwartet. Hier was het laatste deel (“de aardbeving”) en het instrumentale tussendeel wel aanwezig. Ook werd er een pianobewerking gemaakt, niet door Haydn zelf, maar hij was er zeer over te spreken. Het werk, een opdracht van José Sáenz de Sancta Maria mocht zich verheugen in een groeiende belangstelling en Haydn zelf was er ook zeer tevreden over. Het werk werd in 1793 al uitgevoerd in Amerika. Een pikant detail is dat de Spaanse opdrachtgever Haydn betaalde met een chocoladetaart gevuld met gouden munten.

De toegevoegde tekst is van later datum en is in wezen door Haydn zelf gemaakt. De keuze voor het Ebonit saxofoonkwartet was een schot in de roos. En gezien de vele bewerkingen van het stuk volledig legitiem. Het samengaan met het koor en de solisten was verbluffend. Het vocale kwartet Luc Ket, Eske Tibben, Guido Groenland en Remmert Velthuis lieten zich van hun beste kant horen en gingen prachtig samen met het koor. Het leek wel of het subliem intonerende saxofoonkwartet zowel koor als solistenkwartet inspireerde toch genuanceerd musiceren. Paul Mirck had zoals gebruikelijk vanaf het begin goed de wind eronder en leidde koor en ensemble langs de fraaie harmonische vondsten van Haydn. Ik zelf vond de geladen teksten niet bijster passen bij de hoofdzakelijk in majeur gedachte muziek.

Het GNK zong voor een uitverkochte Paaskerk en werd langdurig beloond met een warm applaus.

Baarnsche Courant, 10 mei 2019
Willem Vonk


Stemmig concert Groot Nicolaaskoor

Zondag waren we getuige van een concert gegeven door het GNK en barokorkest SaraBandA.
Als rode draad door het programma liep de religieuze tekst Also hat Gott die Welt geliebet, getoonzet door diverse componisten. Als afwisseling klonk de Latijnse tekst van het Magnificat.
Het concert startte met het a-capella gezongen stuk van Heinrich Schütz. Het koor bleef mooi op toon en wat opviel was de markante baspartij.
Het Magnificat van de Noord-Duitse componist Dietrich Buxtehude volgde. Voor ons Noord-Europeanen is de uitspraak van het Latijn vaak erg lastig, maar het GNK kwam er prima doorheen. Op dit moment maakten we voor het eerst kennis met het begeleidende barokorkest SaraBandA, dat vaak alert reageerde maar toch ook vaak te kampen had met intonatieproblemen en ritmische vrijheden....
Sopraan Marjon Strijk zong prachtig de bovengenoemde tekst met haar vederlichte sopraan. Vooral het prachtig gearticuleerde Alleluja was een feest om naar te luisteren. Daarna volgde nog dezelfde tekst getoonzet door Rosenmüller en Telemann, voorwaar geen composities waarvan je rechtop in je stoel schiet. Desalnietemin was het voor de bariton Remmert Velthuis een mooie gelegenheid om zijn expressie en gave techniek te laten horen.
Als intermezzo speelde SaraBandA Pavane en Chaconne in g-klein van Henry Purcell. Dit had ook weggelaten kunnen worden, want het programma was lang genoeg. 
Het kiezen van een tekst als leidraad voor een programma is een goed idee, alleen de gekozen composities waren inhoudelijk niet sterk genoeg om de aandacht een uur vast te houden. Als er een cantate van J.S. Bach tussen had gezeten, bijvoorbeeld één van de twee Nun komm der Heiden Heiland cantates, dan hadden de andere stukken daar ook van geprofiteerd.
Het GNK zong prachtig en was door Paul Mirck prima voorbereid op het concert. De afgeladen Paaskerk beloonde de uitvoerenden met een lang en warm applaus.

Baarnsche Courant, 19 december 2018
Willem Vonk

Publiek laat zich ontroeren door Groot Nicolaaskoor

Al vele jaren is het herdenkingsconcert dat het Groot Nicolaaskoor traditiegetrouw op 4 mei geeft een inmiddels onmisbaar deel van het programma in Baarn. Na de Stille Tocht en de herdenking van de gevallenen is dit voor velen een moment van bezinning en reflectie.
Ieder jaar is het voor dirigent Paul Mirck weer een uitdaging om een toepasselijk programma samen te stellen. Dat hij ieder jaar weer parels uit de muziekgeschiedenis weet op te vissen mag werkelijk een grote verdienste genoemd worden.
Dit jaar bestond het programma uit twee grotere werken. Als opening het Stabat Mater van Rheinberger en als afsluiting het overbekende requiem van Gabriel Fauré.
Daar tussen was plaats voor enkele kleinere werken van Cesar Franck en Gabriel Fauré.
Eerst dus het Stabat Mater van Rheinberger, een Duitse componist en organist die in de tweede helft van de 19^e eeuw in München werkzaam was en daar een groot aantal composities schreef, voor zowel koor als voor orgel.
Zijn Stabat Mater is geworteld in de Romantiek en het bevat melodisch prachtig materiaal Paul Mirck had gekozen voor een begeleiding bestaande uit viool, harp en orgel. Dat was een goede zet, want de drie instrumentalisten waren volledig voor hun taak berekend waarbij vooral violist Hans Lub de show stal met zijn intens muzikale spel.

Na dit koorstuk was het de beurt aan bariton Remmert Velthuis en organist Michiel Mirck. Ze vertolkten La Procession van César Franck. Dit indrukwekkende stuk dat de schoonheid van Gods Schepping weergeeft werd op indrukwekkende wijze gezongen door Remmert Velthuis. Uiterst muzikaal gaf hij de beschrijving van de natuur weer, met volledige controle over zijn stem.

Hierna zong het koor van Gabriel Fauré “Cantique de Jean Racine”, nog steeds een van Fauré’s  populairste werken. Hij schreef het in 1865 op twintigjarige leeftijd als eindexamenproject.  In dit stuk excelleerde harpiste Sophie van Dijk. Het koor voelde zich duidelijk op zijn gemak in dit melodieuze werk.

Voordat  de uitvoerenden toekwamen aan het Requiem van Fauré stond eerst nog het Ave Maria van César Franck op het programma. Uitstekend gezongen door sopraan Ireen van Bijnen met zorgvuldige begeleiding van organist Michiel Mirck.
Tenslotte dan het laatste werk: het Requiem van Fauré.
Het werk is wellicht een van de meest uitgevoerde geestelijke koorwerken. Geen gemakkelijke opgave, maar het koor sloeg zich met verve door dit imposante werk heen.
Hoogstens in het Pie Jesu was er sprake van wat ritmische onnauwkeurigheden, maar over het algemeen was er sprake van een zeer geslaagde uitvoering. Weer blonk Remmert Velthuis uit (in het Libera me) en gedurende het hele Requiem had dirigent Paul Mirck de musicerenden uitstekend onder controle.

Al met al kon gesproken worden van een zeer geslaagd herdenkingsconcert met een mooie afwisseling van koor – en solostukken. De combinatie van orgel, harp en viool als begeleidende instrumenten was prima geslaagd.
Het publiek, met daaronder het voltallige College van B & W, liet zijn enthousiasme na afloop volop blijken. Het is te hopen dat in Baarn deze zinvolle traditie nog lange tijd voortgezet kan worden.

Baarnsche Courant, mei 2018
Freek Berrier

Prachtig najaarsconcert Groot Nicolaaskoor

Sinds een aantal jaren koesterde het Groot Nicolaaskoor en haar dirigent Paul Mirck de wens om de Hohe Messe eens op het repertoire te nemen. Afgelopen zondag was het dan zover. Het volledige GNK, uitgebreid met vijftien projectzangers, het barokensemble Eik en Linde en een solistenkwartet stonden garant voor een fraaie uitvoering van dit monument, des te feestelijker omdat ook het vijfenvijftigjarig bestaan van het koor gevierd werd. Het geheel stond onder leiding van Paul Mirck.

Een nagenoeg gevulde Nicolaaskerk was getuige van een evenwichtige uitvoering met begeleiding van een orkest dat speelt op authentieke instrumenten of kopieën daarvan. Het GNK is anderhalf jaar bezig geweest met het instuderen van het grote 5-stemmige koor aandeel. Het resultaat mocht er dan ook zijn. Het hele koor zong met veel aandacht voor uitspraak en verstaanbaarheid en er ontstonden mooie frasen met veel gevoel voor dynamiek. Vooral de tenoren vielen wat dat betreft echt op. Dat er keihard aan gewerkt is moge voor iedereen duidelijk zijn. Nergens was de klank rauw of te luid. Op die manier ontstond er een mooi evenwicht tussen koor en orkest.

Bach volgt de Latijnse mis tekst op de voet en had nooit het idee om de mis te gebruiken voor liturgische doeleinden, hoewel delen wel zijn uitgevoerd op het Ceciliafeest, 22 november 1749 in de Stephansdom te Wenen. De naam Hohe Messe komt uit de kring rond Mendelssohn. Carl Philipp Emanuel noemde de mis de "grosse Catholische Messe" Het koor blonk uit in de vele polyfone delen, met name in het Kyrie. Een leuk detail is dat bij het Credo, waar het thema bestaat uit de aanhef van het gregoriaanse thema van Credo I, noot vieren vijf zijn omgewisseld, zoals dit door een aantal geestelijken vaak foutief wordt gedaan. Erg indrukwekkend was het "laudamus te"met de door concertmeester Hans Lub, uit het hoofd gespeelde, vioolsolo. Marjon Strijk, sopraan, gaf het geheel een extra dimensie. Harry van Berne en Kees Jan de Koning soleerden in onder andere Domine Deus en Quoniam. Elsbeth Gerritsen gaf een indringende vertolking van het Agnus Dei.

Het GNK gaf echt een visitekaartje af van de technisch- en artistieke mogelijkheden die het in huis heeft en was op een solide manier voorbereid op deze zware klus door haar dirigent Paul Mirck. Dit concert toonde aan dat ook dit moeilijke en omvangrijke werk prima kan worden uitgevoerd door een koor als het GNK en het concert mag worden bijgeschreven als een van de hoogtepunten van de laatste jaren.

Baarnsche Courant, december 2017
Willem Vonk

Authentieke Mozart in de Pauluskerk

Zaterdag 10 december 2016 vond in de Pauluskerk een concert plaats, gegeven door het Groot Nicolaaskoor , barokorkest Eik en Linde uit Amsterdam, een solistenkwartet en organist Michiel Mirck. Het geheel onder leiding van Paul Mirck.

Op het programma stond de Grosse Messe in c moll van W.A. Mozart, uitgevoerd in de onvoltooide versie, dat wil zeggen zonder de in sommige uitgaven voorkomende toevoegingen. Dit hield in dat uitgevoerd werden het volledige Kyrie en Gloria, het Credo tot en met het tekstgedeelte Et in carnatus est en het Sanctus. Het Agnus Dei werd uitgevoerd op de notentekst van het Kyrie. Zelf hergebruikte Mozart in 1785 de muziek van het Kyrie en Gloria in zijn oratorium Davide Penitente KV 469 op een italiaanse tekst van Saverio Mattei.

Het werd een prachtige, geïnspireerde uitvoering, waarbij het koor veel te doen had, met name in Qui tollis samen met de solisten, die een gedeelte van het achtstemmige koor voor hun rekening namen. Hieraan vooraf ging het Kyrie, waarbij sopraan Elma van den Dool de letterlijk omvangrijke solo tot grote hoogte voerde. Judith van den Dool, Elma van den Dool en tenor Guido Groenland schitterden daarna in Quoniam Tu solus. De bas Remmert Velthuis was ook goed te horen in het Benedictus. De solisten mengden onderling prachtig en ook het samen gaan met het koor leverde een mooi homogeen geheel op. Werd in vorige uitvoeringen van het GNK de Cum sancto fuga aan het eind van het Gloria vaak aan de solisten overgelaten; nu zong het koor het zelf, misschien wel wat langzaam, maar het is een echte koorfuga, die, door zijn massa de bekroning van het Gloria moet zijn . Het koor viel op door zijn heldere en prima te volgen tekstplaatsing en zong indien gewenst strak en espressivo in die gedeelten waar dat aanleiding gaf.

Paul Mirck hield voorafgaand aan het concert een korte inleiding, waarin hij de vorm van het werk uiteenzette en verder aangaf dat het zelf musiceren een heel prettige bezigheid is, iets waar de meeste mensen het wel mee eens zullen zijn! Paul hield het geheel prachtig onder controle en leidde zijn koor en ensemble met een fijn gevoel voor de juist tempi door alle delen heen.

Een bijzonder woord voor Eik en Linde uit Amsterdam, dat speelt op originele instrumenten of kopieën daarvan. De keuze voor dit ensemble bij een concert in de Pauluskerk was heel erg juist , omdat modern instrumentarium bij deze gelegenheid, samen met een dan ook luider zingend koor, een aantal decibellen had opgeleverd dat een gemiddelde gehoor orgaan maar moeilijk kan verwerken. Met name de blazers in het adembenemende Et in carnatus est , voor mij het hoogtepunt van het werk, waren werkelijk schitterend in tempo, intonatie en dynamiek. Ook de koperblazers die de koor gedeelten begeleiden waren in de juiste dynamiek aanwezig.

Alles viel op zijn plaats en met dit concert heeft het GNK weer aangetoond een dergelijk werk met gemak aan te kunnen. Wij zien vol verwachting uit naar het volgende concert dat in mei 2017 zal plaatsvinden.

Baarnsche Courant, december 2016
Willem Vonk

Mooi en ontroerend herdenkingsconcert.
Groot Nicolaaskoor en barokensemble vormen unieke combinatie.

Het GNK en barokensemble Eik en Linde zijn de laatste jaren goed op elkaar ingespeeld. Dat bleek weer tijdens het herdenkingsconcert in de Nicolaaskerk. In Grabmusik van Mozart begeleidde Eik en Linde het geheel voortreffelijk en mengde prachtig met het koor en de solisten.

Het tweede stuk (Requiem van Eybler) was het GNK op het lijf geschreven..... Het GNK heeft er niet voor teruggedeinsd deze veeleisende compositie weer op het repertoire te nemen en zette het geheel op overtuigende wijze neer.

Het GNK en Eik en Linde zorgden voor een unieke combinatie in het Baarnse muziekleven. Paul Mirck en de zijnen mogen terugkijken op een mooi en ontroerend concert.

Baarnsche Courant, 8-5-2015
Willem Vonk

Succesvol kerstconcert Groot Nicolaaskoor

Het Te Deum (van Graun) opent met een uitvoerig Gloria, waarin meteen de kwaliteiten van het begeleidend barokensemble Eik en Linde aan het licht kwamen….Het koor kweet zich uitstekend van zijn taak in dit openingskoor,...De samenwerking van koor en orkest verliep prima. Paul Mirck was andermaal een attente leider die vooral in de fugatische koordelen van dit Te Deum de zaak goed in de hand hield.

In Regina coeli (van Hasse) is de alt solist, eerst in samenspraak met het koor, daarna solistisch. Eleonora Volket was uitstekend op dreef in dit werk en koor en orkest lieten weinig wensen onvervuld.

Als laatste onderdeel stond het Gloria van Vivaldi op het programma. Het Nicolaaskoor was prima op dreef, tot en met het fugatisch slotkoor.

Al met al toonde het Groot Nicolaaskoor wederom aan dat het mogelijk is het publiek een aantrekkelijk programma voor te zetten in deze kersttijd. Het repertoire blijft verrassend en de kwaliteit is gewaarborgd, mede door de juiste keuze van begeleiders en solisten. Paul Mirck, wederom gesteund door organist Michiel Mirck, kan weer een mooie bladzijde toevoegen aan het inmiddels rijk gevulde boek van het Groot Nicolaaskoor.

Baarnsche Courant, 10-12-2014 
Freek Berrier

Groot Nicolaaskoor sluit herdenking in stijl af 

Via Crucis (van Franz Liszt) is een werk van grote verstilling, waarbij Liszt zich verwijdert van de grenzen van de tonaliteit. Dit maakt het uitvoeren ervan er niet gemakkelijker op, maar het Groot Nicolaaskoor liet zien ook dit veeleisende werk aan te kunnen. Paul Mirck had duidelijk grip op de materie en werd daarbij voortreffelijk ondersteund door pianist Willem Vonk, die zowel in de sologedeeltes als in de begeleiding aantoonde over de nodige affiniteit met de late Liszt te beschikken. Een positieve verrassing was de inbreng van oud-Baarnaar Remmert Velthuis, die de baritonpartijen met grote stembeheersing vertolkte. Het koor kweet zich uitstekend van zijn taak, vooral de mannenstemmen vielen op door hun sonoriteit.

Opvallend was dat Paul Mirck gekozen had om als begin- en eindstuk hetzelfde werk te laten uitvoeren: Hör mein Bitten van Felix Mendelssohn. Sopraan Ireen van Bijnen zong de solopartij overtuigend en werd daarbij voortreffelijk gesteund door het koor.

Baarnsche Courant, 7-5-2014
Freek Berrier

Vitaal Weihnachtsoratorium in Nicolaas Kerk

Voor een goed gevulde Nicolaaskerk gaven bovengenoemden (barokorkest Eik en Linde, het Groot Nicolaaskoor, de solisten Marjon Strijk, Elsbeth Gerritsen, Harry van Berne en Joep van Geffen - red.)blijk van hun kunnen en bereikten daarin soms de hoogvlakten van de muzikale uitvoeringspraktijk. Het koor excelleerde in het openingskoor van cantate 1, het Ehre sei Gott uit cantate 2 en heel bijzonder in het openingskoor van cantate 5. De weergave van dit laatste stuk muntte uit in helderheid en strakheid van tempo, daarbij geleid door een voortreffelijk spelende continuogroep.

Paul Mirck zorgde voor levendige, goed volgehouden tempi en prettig was dat de tijd tussen de delen kort was, waardoor alles vlot doorliep.

Het doet goed dat in Baarn een stilistische uitvoering van dit meesterwerk te horen was en we hopen dat de samenwerking tussen Eik en Linde en het GNK nog even mag voortduren.

Baarnsche Courant, 13-12-2013
Willem Vonk

GNK sluit herdenking indrukwekkend af 

Dit keer niet in de Nicolaaskerk maar in de Paaskerk. Op het programma de cyclus Membra Jesu Nostri van Dieterich Buxtehude. Gelukkig werkte de akoestiek van de Paaskerk in positieve zin mee, zodat de polyfonie van het werk goed tot zijn recht kon komen. Opvallend was dat er een prima balans was met het orkest (barokensemble Eik en Linde).

Het koor bleek uitstekend voorbereid en Paul Mirck kon zich daardoor ten volle concentreren op de samenwerking met het orkest. De solisten waren stuk voor stuk volledig toegerust voor hun taak.

Het GNK gaf andermaal blijk een veeleisend werk op niveau te kunnen uitvoeren. Baarn mag er trots op zijn om op deze wijze de Nederlandse oorlogsslachtoffers te kunnen gedenken.

Baarnsche Courant, 6-5-2013
Freek Berrier

Schitterend concert Groot Nicolaaskoor

Voor het vieren van het jubileum was de keus gevallen op het oratorium Messiah van G.F. Händel, waarbij het GNK zich mocht verheugen in een zeer grote belangstelling. Het koor had de medewerking gekregen van een prachtig solistenkwartet, ter wijl het geheel begeleid werd door barokorkest Eik en Linde en organist Michiel Mirck.....Eik en Linde speelde alert en mengde mooi met het koor. Juist deze homogeniteit is het trefwoord dat het meest van toepassing is op dit concert.... Deze instelling was de oorzaak van de schitterende uitvoering van dit oratorium.....Paul Mirck leidde het geheel met zijn kenmerkende, sobere en volstrekt duidelijke dirigeergebaar.......Het concert was werkelijk één van de hoogtepunten in de concertpraktijk van het GNK en het is te hopen dat er nog veel uitvoeringen van dit niveau zullen volgen.

Baarnsche Courant, 12-12-2012
Willem Vonk

Zeer stemmig herdenkingsconcert door GNK Baarn 

Het eerste werk, het Miserere in c mineur van Johann Adolf Hasse was een mooie afwisseling van koordelen met solisten. Het koor opende het werk en sloot het weer af. Het GNK, 70 man/vrouw sterk, zingt gedreven en probeert de spanning in de muziek op de juiste manier weer te geven…

Het Requiem in c mineur van Michael Haydn verbond de eerste delen van de uitvaartmis tot één geheel in afwisseling van koor- en solodelen. Mooi waren de alten in Te Decet.

Wij waren getuige van een zeer geslaagd concert waarvoor Paul Mirck, koor, solisten en orkest terecht een warm en langdurig applaus ontvingen.

Baarnsche Courant, 11-5-2012
Willem Vonk

Spannend concert van GNK

Het eerste werk op het programma was Laudate pueri van Händel, waarin vooral sopraan Christien van 't Hof een prominente rol vervulde met haar lichte kamermuzikale benadering van de soli. Quis sicut Dominus was voor het koor.

Het tweede werk was het Magnificat van C.P.E. Bach. Het koor zette het eerste deel overtuigend en vitaal neer.... In deel vier (Et misericordia eius) kwam het koor traag op gang, terwijl de balans tussen soli en orkest prima was.

In het derde deel van het programma, het Te Deum van Haydn, herkenden we weer het type werk waar het GNK het best in is: een doorgecomponeerd stuk met relatief weinig polyfonie en veel homofone koorzettingen. Wat mij betreft stakt de uitvoering van dit stuk er met kop en schouder boven uit. Het orkest, het Baarns Begeleidings Ensemble, speelde ritmisch en strak en begeleidde uitstekend.

Aangezien de akoestiek van de Nicolaaskerk werkt als een versterker, wordt alles wat al groot is nog eens uitvergroot. Daardoor waren de tutti gedeelten prima in evenwicht en de soli qua klankkracht te klein.

Het was een spannend concert waaraan onder leiding van Paul Mirck hard was gewerkt. Met name de sopranen van het koor kwamen goed door de hoge passages van het Magnificat.

Baarnsche Courant, 14-12-2011
Willem Vonk

Herdenkingsconcert lijkt in één adem gezongen

Dit jaar geen requiemtekst, maar "Die sieben letzte Worte unseres Erlösers am Kreuze" van J. Haydn. Het koor zong werkelijk geweldig, onder aanvoering van dirigent Paul Mirck.

Een bijzonder gelukkige omstandigheid was dat het vocaalkwartel La Cappellaccia aan de uitvoering meedeed. Het werk bestaat uit een voortdurende afwisseling van koor en solokwartet, afgewisseld met modulerende tussenspelen van het orkest en ingeleid met een homofone zetting van de kruiswoorden door het koor. Het GNK zong werkelijk geweldig en het concert leek wel in één adem gezongen, een kwaliteit die zonder meer op het conto van Paul Mirck geschreven kan worden. 

Baarnsche Courant, 6-5-2011
Willem Vonk

Prima uitvoering in Pauluskerk

Vanwege het Kamermuzikale karakter van de Petite Messe Solennelle van Rossini was uitgeweken naar de Pauluskerk. Het GNK voerde het werk uit in de oorspronkelijke instrumentale bezetting met harmonium en piano. Hoewel het werk vooral bestaat uit solistische delen, had het koor een paar moeilijke delen voor zijn rekening te nemen, met name de laatste delen van Gloria en Credo. Een bijkomend voordeel van het optreden in de overigens geheel uitverkochte Pauluskerk was de veel betere verstaanbaarheid van de tekst. Het koor zong bovengenoemde delen met vaart en ritmische precisie.

Degene die het meest te doen had was pianist Rudolf Borgardijn. Normaal zingt hij in het koor.Heel bijzonder zo iemand in eigen gelederen te hebben.

Paul Mirck had, zoals we van hem gewend zijn, alles goed onder controle.

Samenvattend: een mooi geslaagd concert waarbij aangetekend kan worden dat de Pauluskerk ook voor het GNK een prima plaats is om uit te voeren.

Baarnse Courant, 29-11-2010
Willem Vonk

Herdenkingsconcert met mooie spanningsbogen 

De moeilijke koorpartijen werden tot een prachtig resultaat gebracht onder de stimulerende leiding van Paul Mirck.

(Verleih uns Frieden, Mendelssohn:) De eerste koorinzet was erg twijfelachtig, maar daarna zette het koor zijn beste beentje voor en kwam tot een mooi zuiver resultaat.

(Stabat Mater, Rheiberger:) Ook hier mooie spanningsbogen en veel aandacht voor dictie en verstaanbaarheid.

(Requiem, Schumann:) Het koor had deze avond veel te doen en was uitstekend ingestudeerd door Paul Mirck. Het koor klonk opmerkelijk goed, alleen in de piano en de pianissimo-delen zakte het soms wat onder de toon.De verhouding met het orkest was prima.

Baarnsche Courant, 7-5-2010
Willem Vonk

Zeer geslaagd concert Groot Nicolaaskoor

Paul Mirck kiest duidelijk voor het maken van klank en die mocht er dan ook zijn. Het koor klonk opmerkelijk zuiver, waarschijnlijk het gevolg van een uitgekiend inzingprogramma tijdens de koorrepetitie.

Het kooraandeel klonk erg mooi, maar neigt in de mezzoforte zinnen naar een introverte, bijna vlakke manier van zingen. Bij de laatste delen waar een forte gevraagd wordt klinkt ook echt een forte en zingt het koor als lijsters.

Baarnsche Courant, 16-12-2009
Willem Vonk

Bovenaards mooie sopraan in Requiem van Gilles 

Ook ongelovigen kregen op dit bijzondere concert een absoluut engelachtige sopraan - Marjon Strijk – voorgeschoteld. Na de dramatisch klinkende funeraire paukenslagen zong zij bovenaards mooi, nog eens geholpen door de kathedrale akoestiek van de Nicolaaskerk in Baarn. En het beroemde Requiem van Jean Gilles (1669-1705) vraagt om galm. Net als in dat van Gabriël Fauré liet Gilles het Dies Irae, dies illa, (dag van wraak, dag van toorn) achterwege. Mildgestemde gedachten, in Latijn gezongen, overheersen. Het Requiem van Gilles is het paradepaardje van de Franse barok en terecht, want het is een schitterende partituur. Het Groot Nicolaaskoor verwende zichzelf en de vele toehoorders met orkestrale ondersteuning van het ensemble Eik en Linde, vloeiend spelend op authentieke instrumenten.

Zes jaar geleden stond dit requiem ook al bij dit koor op het programma en wat mij betreft mogen ze het tot traditie maken op 4 mei!

Gooi- en Eemlander, 6-5-2009
Tjako Fennema

Kwalitatief afwisselend concert Groot Nicolaaskoor

Wat moet je als amateurkoor tegenwoordig nog doen om uit het grote aanbod van kerstconcerten de kerk vol te krijgen? Het Groot Nicolaaskoor lukte dat door een onbekend en een overbekend werk op het programma te plaatsen. Het betrof hier het Weihnachtsoratorium van de bij het grote publiek onbekende componist Carl Heinrich Graun en het Magnificat van Johann Sebastian Bach. Eerstgenoemd werk bleek een aangename verrassing. Wonderschone muziek van hoge kwaliteit die tot het eind bleef boeien.

Vooral mezzo-sopraan Myra Kroese oogstte veel bewondering omdat zij pas op het allerlaatste moment moest invallen voor de zieke Karin van de Poel.

Baarnsche Courant, 17-12-2008
Rob Meijer 

Geslaagd herdenkingsconcert 

Om nu eens af te wijken van de gangbare requiemtekst had men gekozen voor het Stabat Mater, een tekst voor Goede Vrijdag. Omdat er geen avondvullend werk mogelijk was koos men voor 4 Stabat Maters. Bij de twee laatste composities kwam het Groot Nicolaaskoor echt op dreef en zong met overtuiging de tekst zoals verklankt door Schubert en de Liechtensteiner Rheinberger. Dit was voor mij het hoogtepunt van het concert.

Het bestuur mag terugkijken op een geslaagd concert, dat in hoge mate te danken is aan de met veel overtuigingskracht dirigerende Paul Mirck.

Baarnsche Courant, 9-5-2008
Willem Vonk

Interessant kerstconcert van 45-jarig Groot Nicolaaskoor

‘ ..voordat het koor aan de beurt was, werd begonnen met de orgelvariatie over het koraal Nun komm der Heiden Heiland van Joh. Seb. Bach. In de zetting van dit concert, de cantate volgde later, was het een mooi begin. Op doorzichtige wijze liet Michiel Mirck dit fraaie werkje aan ons voorbij gaan.’

‘ Het bewees in deze cantate weer dat het een heel goed koor is. Dat bleek ook in het laatste werk*, dat nieuw was voor het koor. Maar dat liet men niet merken. Het werd gebracht alsof het een bekend werk was voor het koor. Het koor heeft deze middag weer laten merken dat het meer dan een barokkoor is. Ik hoop dat zij ons naast deze muziek ook andere nieuwe werken uit andere perioden laat horen. Het koor is er toe in staat.’

Baarnsche Courant, 12-12-2007
Harry Schram

* Te Deum van Carl Heinrich Graun.


Prachtige passie op Herdenkingsconcert 

Het aanbod dat het GNK elk jaar weer opnieuw aan de burgers doet, is heel bijzonder te noemen. Alle lof daarvoor. Die pluim geldt ook het werk dat op 4 mei j.l. werd uitgevoerd: het 'Membra Jesu Nostri' van Dietrich Buxtehude.

Baarnsche Courant, 7-5-2007
Harry Schram

Sfeervol kerstconcert GNK

De uitvoering van de drie Engelse composities van de gebroeders Purcell straalden al direct bij de inzet van het Magnificat de kerstgedachte uit. Deze muziek staat in een 'vrolijke en lichte' muziektraditie. Het zingt vanaf de eerste noot en dat liet Mirck duidelijk horen. Een prachtige koorklank heeft hij met het koor weten te bereiken. Samen met de solisten werd hier feestelijk muziek gemaakt.

Het was een genot om naar te luisteren.

Baarnsche Courant, 5-12-2006
Harry Schram

Herdenkingsconcert stijlvol gebracht 

Requiem Eybler: Dirigent Paul Mirck wist het koor met duidelijke hand door de muziek te voeren. In de sequenz vertelt het koor in vloeiende muzikale lijnen, de solisten antwoorden kort. Het was een indrukwekkend muzikaal spel van vraag en antwoord.

Baarnsche Courant, 5-5-2006
Nooitgedacht

Indrukwekkend herdenkingsconcert GNK 

De koorklank was opvallend homogeen en zuiver en zowel koor als orkest reageerden alert en met inlevingsvermogen op de interpretatie van de dirigent, die een subtiele en genuanceerde aanpak vergezeld liet gaan van veel gevoel voor de theatrale kanten van deze muziek. Baarn kan zich gelukkig prijzen dat op 4 mei de herdenking van de oorlogsslachtoffers wordt afgesloten met een concert op een dergelijk hoog niveau.

Baarnsche Courant, 6-5-2005
Kees Velthuis

Feestelijke uitvoering Weihnachtsoratorium

Zoals de Passionen in de paastijd een muzikaal hoogtepunt vormen, zo is het weihnachtsoratorium dat in de kersttijd. En het was een hoogtepunt.

Baarnsche Courant, 22-12-2004
Harry Schram

Grandioos concert GNK

De hoog gespannen verwachtingen van de bezoekers van dit concert zijn niet beschaamd. Anderhalf uur werden zij verrast op een grandioze uitvoering van vier verrassend verschillende koorstukken op basis van dezelfde tekst:"Magnificat anima mea, Dominum et exultavit spiritus meus in Deo, salutari meo."

Wat knap is het toch van Paul Mirck dat hij zijn koor zo veel muziek heeft ingestudeerd.

Baarnsche Courant, 10-12-2003
Jan Pier Eringa

Magnificat in vier verschillende smaken

Mirck deed geen concessies aan het tempo en liet zijn amateurkoor - dat elk jaar meer progressie toont - in pittige tempi zingen.

Gooi- en Eemlander, 8-12-2003 
Els Boer